2018.12.18

I kropka

Stojōm literki grzeczne, rowno w jednym zdaniu,

Ustawiōne do raje, podle wiersza zwrotek,

Jedynie kropka praje mo tela roboty,

Ôna, niyskoro wiecznie, dycko ich doganio

Na ôstatni driker. Tōż kopła A we kryka,

Wszystko sie zatrzōnsło, jak drobny mak leciało.

Autor wartko wziōn to, dyć choćby czegoś mało.

Brakuje dwōch liter, dwukropka a hoczyka.

Szukoł bez dziyń cały, pod stołym, pod byfyjym

Dyć nic niy pōmoże, choćby ich dioboł przisiod.

Wierszyk we szuflodzie leży możno do dzisio,

Skurzōny, zbolały, przed światym tak sie kryje.

Dowej dycko pozōr, pierzina, na ta kropka,

Niy koż ji sie zbiyrać na ôstatni driker,

Abo tak dobiyrać zacznij słowa z liter,

Coby ci zaś możno wyna w RZ... niy kopła.

Fojerman