2009-11-16

Dej wrócić

Kajś w kóncie, niepozorno, skryto,

gymba nie czorno, uśmiychnyto,

za serce chyto kożdego. Choć możno

jóm żódyn we szoli nie trefiył,

we przodku nie widzioł fedrować,

dyć kożdy głowa skłóni.

Choć óni, tacy twardzi, widzieli nie jedno,

kożdy sie przed nióm przeżegno, uśmiychnie.

Styknie, tyn mómynt, chwila,

ważne, żeby sam była,

już robi sie lekszy na duszy.

Żodyn jóm nie do ruszyć,

stoji, w kożdej cechowni,

cicho, skrómno, jak downi,

wachuje. Kożdy to czuje,

tóż prosi gorko:

Dej wrócić z szychty

Barborko

Fojerman