Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a ppwiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany

2012.06.04
 
Tako jedna mało scyna,
W bojce Hansa Andresyna.
Poczytejcie se sam dzieci,
Jak to na tym świecie leci:
Jedyn mo wysoki stołki,
A drugi sprzeduje kołki...
 
                      Fojerman


Dziołszka z puciynkōm kołkōw.


Bojka H.CH.Andersena, z polskigo tłōmaczynio C.Niewiadomskiej przerobióno na ślónski


Kōnsek/fragment


      Zima było, padoł śniyg. Szarziło sie już coroz bardziyj na dworze, przichodziōł wieczór. Ostatni dziyń roku za chwila sie skōńczy.

      Zima. Drōgōm zasutōm śniegym, o szaroku, idzie dziołszka, po bosoku, z gołōm głowōm i coś niesie we klajdku. Czamu po bosoku? To je cało historyjo. Rano jeszcze miała strzewiki, stare i szpotawe, za wielki na nia strzewiki od mamy, ale ich potraciła. Dwa kōnne wozy jechały prawie drōgōm, kożdy z jednej strōny, a ōna chciała wartko przelecieć bez drōga. Leciała kalup, w te pyndy, słyszała za sobōm kōński kopyta i kōłka z wozōw. Uciykła w ostatniyj chwiliale boso. Jedyn strzewik kajś sie straciōł i niy poradziła go znojś w tym cimoku, a drugi porwoł jakiś synek i uciyk z nim ze śmiychym.

     Tōż szła boso biydno dziołszka po śniegu, a nogi ji całe zesiniały i zaczerwiyniały. Jednōm rynkōm ściskała czerwōny klajdek, kaj miała pora puciynek z kołkami do sprzedanio, a w drugij rynce trzimała jedna puciynka i pokazowała jōm niyśmiało ludziōm, coby chcieli kupić. Ale żodyn sie na nia niy podziwoł, żodyn jeszcze dzisiej niy kupiōł nic od dziołszki, tōż niy zarobiła ani grosza.

     Trzynsła sie cało z zimna, głodu i szła pomalutku drōgōm, a podano była bardziyj do ciynia, niż do żywego dziecka. Biołe płatki śniega zostowały na dłōgich, jasnych włosach i przikrywały plecka i kark dziołszce, jak ciepły mantlik. Fajnie ji było w tym blyszczōncym sie klajdziku ze strzybnymi płatkami śniega nad czołym, ale ōna niy myślała o tym. Bardziyj myślała o wōniu pieczōnej gynsi, co droźniōł jeji nos i przipōminoł o głodzie. Ludzie żegnali stary rok na wesoło, a ōna chodziła tako głodno i zmarznyto.

     Siadla se nareszciebyła tako słabo, że niy poradziła dalij. Siadła w kōntku miyndzy dwiyma chałupami, kaj jedna ściana wystowała trocha ku drōdze. Było sam cima, tōż żodyn jōm niy widzioł, jak se czympła, skryła pod keckōm zmarznyte nogi, żeby ich ogrzoć. Ale jako sie miała ogrzoć na mrozie i śniegu? A du dōm niy miała opowogi iś: niy sprzedała ani puciynki kołkōw, tōż jako wracać bez piniyndzy? Tatulek zbiōłby jōm na pewno, a dyć czy tam je rychtyk cieplij? Mroźny wiater gwiżdże bez dziurawy dach, chocioż najwiynksze dziury zatkali słōmōm. Du dōm niy mo po co wracać.

     Zmarznyte rynce stwardły ji prawie, niy mo siły utrzimać w nich ani puciynki kołkōw. A jakby tak podpoliła jedyn kołek, żeby sie ogrzoć? Yno jedyn kołek Na sama myśł o cieple niy mo już siły oprzyć sie pokusie. Yno jedyn kołek. Wyciōngo ostrożnie. Szkyrt i gore. Co za piykne światełko, jasne i ciepłe, a jak grzeje w rynce. Przepiykny ognik!

(...)

    

Fojerman

 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}