Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a ppwiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany

2019.01.29


Bojka ô tym, jak zdechły Zeflik zrobiōł śmiertka za błozna.


Bōł roz jedyn Zeflik, a bōł ôn już doś stary a zaczōn jakoś polygować we łōżku, tōż wybrała sie pō niego ta z tōm kosōm. Dyć przeca niy chciała sie dać znać, gdo ôna je, tōż kosa ôprzyła na dworze przed laubōm, a wlazła rajn do pojstrzodka. Miała yno ze sobōm taki bojtlik, a tam we pojstrzodku jakiś ôwoc, co nazbiyrała po drōdze, a tyż jakiś sztwierciok, co kupiyła we sklepie. Przeca niy pasuje iś ze prōznōm rynkōm ku chorymu. Baba ôd Zeflika zrobiyła po bōnkawie, prziniōsła kōnsek zisty. Przaca ôna tyż niy znała tej baby a niy wiedziała, co za jedna ôna je, z jakigo ZUS-a, abo inkszego NFZ-a? Trocha popiyli, pogodali, a śmiertka uznała, że prziszoł już tyn czas, tōż pyto sie Zeflika:


- Jako sie to czujecie?

A tyn ji pado:


- Wiycie, już tak ze dwa miesiōnce je żech zdechły.


Śmiertka aże haltło, dyć niy dała nic po sia znać, yno jeszcze chwila posiedziała a ciōngła do sia nazod. Była fest zło na sia, że prziszła za niyskoro po tego Zeflika, a jakoś kōnkuryncyjo już sam była przed niōm, tōż zaś niypotrzebnie straciyła tela czasu a drōgi.


A Zeflik potym zaś jakoś pōmału prziszoł do sia, możno tyn sztwierciok mu pōmōg, a żōł jeszcze dłōgo. Dyć na kōniec zaczło mu sie to zdać za dłōgo, aż mu sie już zaczło mierznyć na tym świecie, tōż zaczōn rzykać do Pōnbōczka, coby se go już tyż wziōn z tego świata. Dyć Pōnbōczek mioł stoć we papiōrach, że Zeflik downo niy żyje, kej mu tak tam ta śmiertka napisała. Cōż kej Zeflik prosiōł a prosiōł, tōż Pōnbōczkowi to niy dało pokōj, a posłoł świyntego Pietra, coby ôbadoł, jako to rychtyk je z tym Zeflikym. Tōż dziepiyro wtedy ôpedziół chłop Pietrowi, jako to było z tōm śmiertkōm, jak prziszła pō niego, a ôn praje bōł taki zdechły.


Dyć ôd tego czasu śmiertka już żodnymu niy wierzi, a czako tak dłōgo, aż duszyczka sie zebiere a idzie z niōm curik.


Fojerman


 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}