Ziguś siedzioł przi swojim kómputerze i robiył jakiś obliczynia. Od dłóższego czasu szukoł rozwiónzanio, jak nauczyć Plastusia być posłusznym swojimu panu. Tyn społ słodko w swojij klotce, pojod se plastiku i teraz społ i śniła mu sie tako wielko góra plastiku i ón w pojstrzodku zajodoł sie smacznie tymi roztomańtymi nylónbojtlami, flaszkami i inkszymi biksami plastikowymi.

      Ziguś od najmłodszych lot prowadziył roztomańte badania naukowe. Plastuś, a właściwie Plastuś-2, był już trzecim jego wynalazkiym. Było to zwierze, coś miyndzy psym, wilkiym , a lisym. Zigusiowi od najmłodszych lot marziło sie wychować taki stworzyni, to bydzie zeżyrało te wszystki śmieci i odpadki, co to ludzie całymi tónami wytworzajóm. Synek mioł dobre serce i niy móg sie dziwać na te furgajónce wszyndziy śmieci, po lasach, polach, te hołdy co szpecóm tak te ślónski krajobrazy.

      Jedyn roz padoł se Ziguś, że musi coś z tym zrobić i od tego czasu niy wychodziył ze swojigo kamerlika, yno siedzioł przi kómputerze, kómbinowoł, obliczoł i eksperymyntowoł. Mioł tam tyż tako pracownia chymiczno, kaj prowadziył swoji eksperymynty. Ludzie uważali go za dziwaka jakigoś, od lot żodyn niy odwiydzoł go, ludzie znali go yno z tego, że jeździył z wózkiym i zwoziył do chałupy roztomańte czary. Tak prowda powiedziawszy, żodyn niy wiedzioł, co ón tam wozi. Ziguś tyż niy tynskniył za ludziami. Żył tak w samotności już jaki trzidziyści lot, jak zostoł sóm w dóma. Ojciec z matkóm umrzyli, a ón zostoł na chałupie. Stoła óna na uboczu, tóż żodyn niy szterowoł Zigusia w jego eksperymyntach.

       Naroz Plastuś sie obudziył i zaczón wyć. Znaczyło to, że je głodny. Musioł mu pan wciepać zaś pora flaszek plastikowych do żarcio. Tyn zeszrótowoł ich choćby tydziyń nie żar. Ziguś dokładnie sprawdziył, czy zawar dźwiyrka z klotki, co by tyn diodek mu niy uciyk.

       Najwiynkszym marzyniym Zigusia było oswojyni tego Plastusia. Wbrew pozoróm, było to niy myni ważne niż nauczyni tego stworka jedzynio tego świństwa. Nasz chłop był już coroz starszy i coroz ciynży mu przichodziyło jeżdżyni z wózkiym w nocy po okolicy i zbiyrani tego plastiku. Trza było tego nazbiyrać dziynnie cały miech, bo Plastuś był dycko niynażarty. Jeździył tak Ziguś, noc w noc i zwoziył te plastiki. Keby tak tyn gizd chcioł mie słóchać i móg bych go wziónś na lańcuch, co by se sóm te plastiki zbiyroł i żar...

(...)