Jedyn roz młodo gwiozdka, tako jeszcze mało i niyostrożno zaczła tańcować na chmurce. Mama dycko ji godała, żeby dowała pozór, ale óna zaś zapómniała. Naroz dmuchnył wiater, gwiozdka niy zdónżyła sie chycić chmurki i poleciała na dół. Jak tak leciała w lufcie, to zaczła rzykać i padała se, że jak jóm kery chyci, to spełni jego życzyni, kere yno ón wypowiy.

     Szła tam drógóm dziołszka, trzimała za boki klajdka, tańcowała se i podśpiywowała. Naroz: prask! Gwiozka wpadła ji prosto do tego klajdka, na klin. Tóż tak, jak gwiozdka obiecała, spełniyła życzyni dziołszki.

     Ludzie to widzieli i od tego czasu, jak yno jako gwiozdka niyostrożno slatuje z nieba, to wypowiadajóm życzynia i liczóm, że im sie to spełni. Óni niy wiedzóm, że to niyma taki proste z tym spełnianiym życzyń. Ta gwiozdka trza chycić, bo przeca żodno potrzaskano gwiozdka życzyń Wóm niy spełni.

     Tóż zaglóndejcie w niebo i jak zejrzicie jako spadajónco gwiozdka, to chytejcie jóm i wypowiadejcie życzynia. Yno dejcie pozór i niy chytejcie wszystkigo, co slatuje z nieba i migo, bo może to być popsuty helikopter z prymierym na pokładzie. Jakby kery złapoł coś takigo, to mo pewne siedym lot niyszczynścio.