Ballada ô korōnawirusie

Trzinostego marca roku przestympnego

Doczkali my stanu epidymicznego.

Zawarli nōm szynki, zawarli i szkoły,

Starki siedzōm w dōma, prōzne sōm kościoły.

Dziecka sie radujōm, bo niy ma nauki,

Tata sie nerwuje, bo biyru niy kupi.

Wszyscy we dōmowym hereszcie zawrzyci,

Siedzi starzik, ōma, ty tyż siedź na rzici.

Starzik se puściyli Ôjca Tadeusza,

Tōż mama sztyjc siedzi ze watōm we uszach.

Tata ze sōmsiadym na balkōnach stojōm,

Flaszka majōm jedna, z miarkōm kożdy swojōm.

Mama szyje maski dochtorōm na wartko,

Ô ôbiod terozki dbo cera ze starkōm,

Synek w kōmputerze sztyjc pisze zadani,

Bezmała mu tela dała tego pani.

Starzik gro na cyji, a tata na nerwach.

Ze amtu zwōniyli, tōż trza zrobić przerwa,

Cyknyć se trza selfie a posłać im nazod,

Kożdy wiy, że lepszy dobrze żyć ze władzōm.

Z psym trza iś na szpacyr, kupić jaki jodło,

Barek zaôpatrzyć, ôkazyjo dobro.

Telewizōr uczy, jak sie myje rynce,

A ludzie sraltaśmy kupiyli se wiyncyj.

Klamki szpyrytusym kożōm sztyjc pucować.

Czy wyście, karlusy, slecieli na głowa?

Idzie sie ôdkazić, ô tym sam je godka,

A szpyrytus „wrazić”, do sia, do pojstrzodka.

Prezes siedzi w kōncie, ze kotym na klinie,

Dyć ludzie, przestōńcie, wszystko kedyś minie.

Prezydynt swołuje dziynnie jakiś rady,

Minister choruje, tōż niy dali rady.

Rzōnd durch robi testy swojim familijōm,

Inksi z cołkij reszty ô lyki sie bijōm.

Piykno ta pieśniczka, ôptymizmym sieje,

Skuli tego gizda wesoło sie dzieje.

Przidōm lepsze czasy, jak chycōm wirusa,

Kōńczyć trza mi na tym, dyć napić sie musza.

Fojerman