2011.03.01

Głucha mucha

Była sobie kiedyś mucha,

Z pozoru całkiem zwyczajna,

Lecz mucha ta była głucha,

A poza tym całkiem fajna:

Miała zieloną głowę,

A na niej kolców parę,

Deskorolkę i rower,

Do tego starą gitarę.

Miała dziwne maniery:

Na obiad jadła powidła,

Codziennie słoiki cztery.

I miała różowe skrzydła.

Choć głucha była jak pień,

Chciała śpiewakiem zostać,

Więc się przez cały dzień

Musza muzyka niosła.

Śpiewała także w nocy,

Budząc ze snu komara.

Który nie zmrużył oczu,

Więc muszę tłumaczyć się stara:

-Moja droga sąsiadko-

Mówi komar i ziewa

-To zdarza się bardzo rzadko,

Że mucha po nocach śpiewa.

-Pan się nie znasz na sztuce.

Pan tylko bzyczy i bzyczy.

A ja się śpiewać uczę.

Czy Pan tego nie słyszy?

-Pani to śpiewem nazywa?

Te piski,wrzaski i krzyki?

Ze snu sąsiada zrywać.

Co to za dziwne nawyki?

Smutna mucha siedzi, płacze:

-Na nic treningi, wszystko,

Już nie zostanę raczej

Znaną w świecie artystką.

Wtem wpada na pomysł nowy,

Że pójdzie do apteki.

Kupi aparat słuchowy

I na sen w nocy leki.

Od tej pory już mucha

Mogła zostać artystką,

Bo nie była już głucha

Słyszała co śpiewa, wszystko.

Śpiewa całymi dniami,

Komar do taktu jej bzyczy,

Nawet pszczoła z pszczółkami

Taniec nad kwiatkiem ćwiczy

Fojerman