2006.09.26

Nasza prziroda

Musza ci pedzieć, ty nasza ślónsko przirodo:

jak cie yno spómnia, to czuja sie tak młodo,

choćbych sie wczora urodziył. Yno bych chodziył

po tych lasach, łónkach i polach... Bardzi wola

w niedziela do lasa pojechać se na kole,

niż w dóma sie objodać przi świóntecznym stole.

Tam szumióm strómy: świyrki, brzozy i brzimy.

Tak fajnie wóniajóm. A te dymby olbrzimy

ciynia trocha dajóm. Tak se siedna, zamyśla,

wiersz ułoża w głowie, kery Wóm potym wyśla.

Tak fajnie, słowo po słowie, mi sie to skłodo,

jak słóchóm tych ptoków i siedza se nad wodóm.

Niy ma lepszego miejsca od tych naszych lasów,

kaj idzie se oddychnyć, jak mosz chwila czasu,

czy to na wiosna, bez lato, czy zima. Niyma

tu różnice, bo kto przirodzie naszej przaje,

tyn kołym, czy na nartach zrobi se trzi raje,

świyżym luftym dychnie, we wieczór, abo z rana.

Na dzisio styknie. Biercie przikład z Fojermana.



Fojerman