Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a powiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany

Bojka wyrōżniōno we kōnkursie „ Godej z bajtlym kożdy dziyń” ôd RIK we Katowicach a wydano we ksiōnżce „Czytej bajtlōm kożdy dziyń” 


Jak skrzot Kōnda z ptokym Cudokym bera ôbudziyli

Kōnsek/fragment

 

       Downo tymu żōł we ślōnskich lasach skrzot mianym Kōnda. Miyszkoł ôn we pniu hrubego dymba. Mioł tyż tyn Kōnda przociela, ptoka – Cudoka. Prowda pedzieć, to ôni ôba ze Kōndōm byli takimi wielkimi cudokami i kryli sie przed ludziami. Cudok poradziōłgodać, chocioż jedyne słowo, jaki znoł, to byłoKōnda”. Skrzot tyż znoł godka wszystkich zwierzōnt i ôgrōmnie przoł im wszystkim. Wandrowoł tak Kōnda całymi dniami po lasach, a pōmogoł zwierzyntōm, kormiōł ich, futrowoł. Niyroz prziszło mu ratować jako dziwoko świnia, abo sornika ze sideł. Jod tyn Kōnda to, co znod w lesie: grziby, pozimki, borōwki. Bez zima zdarzało sie, że niy było już co jeś, tōż wtedy wywiōrki przinosiyły mu gość ôrzechōw, abo dziwoki świnie dzielyły sie z nim dymbiōnkami. Zwierzynta wiedziały, że Kōnda wrōci im to i pōmoże zaś uzbiyrać żarcio na ciynżki czasy i sie tyż z nimi podzieli. Cudokowi nojbardzij szmakowała jarzymbina, tōż siodoł se na strōm a dziuboł. Cudoka Kōnda niy musioł kormić, to Cudok pōmogoł Kōndowi i ściepowoł mu ze strōmōw dymbiōnki, kasztany, a inksze szyszki, kere potym zakopowali do brogōw a bez zima kormiyli nimi te dziwoki świnie, sorniki, wilki, lisy, a inksze zajōnce.

 Wybroł sie roz Kōnda na rajza po lesie. Było to bez zima, pōł metra śniega, mrōz szczypoł w uszy, a zwierzōntka mōgły potrzebować pōmocy, tōż Kōnda musioł ôbynś cołki las. Cudok, jak dycko, furgoł nad głowōm ôd Kōndy, a jak yno zejrzoł coś do spaskudzynio to wartko siodoł a dziuboł. Kōnda niōs na plecah miech z dymbiōnkami i kormiōł zwierzōntka, co ich trefiōł po drōdze. Cudok sie kajś zawieruszōł, dłōgszo chwila go Kōnda niy widzioł, tōż zagwizdoł na niego. Zarozki dało sie słyszeć skrzeczyni ôd Cudoka:

- Kōnda. Kōnda

Dyć ôroz stało sie coś dziwnego. Kupka śniega sie poruszała, patyki zaczły trzeszczeć a spod śniega pokozała sie zaspano łep ôd bera. Zaczōn ôn sie dziwać na wszystki strōny a spytoł sie takim fest płaczliwym głosym:

- Kery sam tak skrzeczy? Ôbudziyliście mie, tōż teraz niy usna, a je żech głodny i niy mōm nic do jodła.

  Kōndowi zrobiyło sie żoł bera, tōż zaczōn go pocieszać, głoskać a doł mu cały miech z dymbiōnkami do żarcio.

- Pojydz se misiu, kej żeś je taki głodny a niy starej sie, my mōmy jeszcze trocha kustu, tōż sie z tobōm radzi podzielymy.

Cudok siedzioł na gałynzi ze spuszczōnym dziubym a było go trocha gańba, że swojim skrzeczyniym ôbudziōł bera. Dyć tyn pojod se trocha maszketōw z miecha ôd Kōndy a zarozki bōł trocha weselszy, tōż zaczōn sie ôglōndać kole siebie. Piyrszy roz widzioł śniyg, bo do terazka dycko bez zima społ, ale wartko spodobało mu sie lepić kulki ze śniega a ciepać nimi we Cudoka, niby ze złościōm. Ptok udowoł, że sie gorszy na bera, ale ôdfurgowoł z uciechōm przed tymi kulkami, a potym spuszczoł nad głowōm bera szyszki, abo dymbiōnki, kere klupały misia w czoło. Tyn wartko zjodoł te maszkety a zaś ciepoł kulkami na Cudoka.


(...)

Stanisław Neblik - Fojerman


 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}