Zrobiōł żech se dzisiej taki dziyń bez auta, a jeździōł żech
na kole, coby posłać paczka bez „InPost”. Pora razy żech już
ôdbiyroł paczka z tych jejich paczkōmatōw, ale piyrszy roz żech
chcioł jōm posłać. Zaczōn żech ôd przeglōndanio we internecie
strōny tego „InPosta”. Piyrsze chcioł żech posłać paczka bez
rejestrowanio sie tam u nich, ale za kożdym razym wychodziyło mi to
drogszy niż ôtok, jak kurier przijechoł dō mie du dōm, a wziōn
se sōm ta paczka. Uznoł żech, że to je niymożliwe, że musza sie
tam u nich „zapisać”, a ta paczka zawieza im sōm do tego
paczkōmatu. Walczōł żech z tym ze dwie godziny, a na kōniec sie
pokozało, że tyn program je chyba mōndrzejszy ôdy mie, bo niy
poradza go pojōnć, kaj tam mōm co powypisować. Na kōniec żech
uznoł, że wezna koło, a zajada do „Pōnktu ôdbioru paczek”.
Tak żech tyż zrobiōł, ale sie pokozało, że tam idzie yno
„ôdebrać” paczka, ale ôni ôdy mie paczki niy ôdebierōm. Tōż
zaś żech bōł w tym samym miejscu, chocioż trocha wiyncyj żech
sie tam dowiedzioł ô tym posywaniu paczek bez tyn paczkōmat.
Wrōciōł żech sie nazod du dōm, a zaś żech siod ku tej krzini,
a zaczōn żech klikać. Możno z godzina zetwało, sztyjc czegoś
ôdy mie chcioł tyn program, „uzupełnij dane”, „brak środkōw
na kōncie”, „te pole je wymogane”, ale jakoś sie udało, a na
kōniec żech wydrukowoł „etyketa do nadanio paczki”, a kozoł
mi jechać do paczkōmata. Wziōn żech zaś koło, brele, bo wiym,
że tam kepsko widac na tych paczkōmatach, a jada. Piyrsze paczkōmat
sie zy mnōm grzecznie prziwitoł, a spytoł sie, co chca zrobić?
„Nadać paczka”. Tōż „pokoż mi paczka, abo napisz jejij
nōmer”. Pokazuja mu ta paczka, ôbracōm z kożdej strōny, ale
nic. Ślepy i kōniec. Tōż biera brele, bo jo tyż je ślepy, a
klupia mu tyn nōmer, chyba ze trzidziyści cyferkōw. Na kōniec
padōm se, ciekawe , czy żech sie pomylōł, ale „ida dalij”,
jak mi kozoł paczkōmat, a sam chlast, dźwiyrka sie ôtwarły, tōż
jo wartko tyż prask, paczka do pojstrzodka, a prask dźwiyrkami,
coby sie niy rozmyślōł tyn pierōńszczok, a jeszcze czego ôdy
mie niy chcioł, ale ôn mi padoł, że to je „wszystko na
dzisiej”, a „do widzynia”. Tōż jo cały zgrzoty ze strachu
siod żech na koło, a pojechoł żech du dōm. Teraz przidzie mi yno
czakać, czy paczka dōńdzie tam kaj mo, abo jeszcze sie „wrōci”.
Tak to je z tymi „nowościami”, niy poradzōm za pierōna nas
starych zrozumieć.