Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a ppwiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany


2017.08.07


Wiesiady u Eichendorffa – Łubowice a Brzeźnica


W Łubowicach bōł żech już ze 3-4 razy, ale do terazka było to yno przi Pałacu Eichendorffōw, a dzisiej piyrszy roz pozwiydzoł żech „cołki” Łubowice. Wziōn żech ze sobōm dwie dziołszki z familije, coby pokozać młodym ta nasza, ślōnsko, historyjo.

 


Łubowice (niym.Lubowitz), je to wieś kole Raciborza, we gminie Rudnik. Narodziōł sie tam, jedyn z najwiynkszych ślōnskich pisorzy – Joseph von Eichendorff (1788-1855). Dojechać do Łubowic idzie ôd strōny Raciborza kole 10 km na Ôpole, abo ôd Nyndze na Ciechowice i tam przepłynyć szifym (prōmym) do Grzegorzowic. Ta drugo drōga je możno ciekawszo, idzie tyż nawiydzić Rudy, Łynżczok (Rezerwat Łężczok), ale trza dać pozōr, czy prōm rajzuje. Teraz praje sprawujōm tam most we Ciechowicach i drōga je zawarto.


We Łubowicach pojechali my prosto do Pałacu, abo ku tymu, co z niego ôstało, trocha starych murōw. Kole Pałacu je piykny park ze „zajōncowōm halejōm” kaj idzie se siednyć na ławce, a poczytać wiersze Eichendorffa po niymiecku, abo po polsku (kedy bydzie po ślōnsku?)


Przed Pałacym je Cyntrum Fundacyje mianym J.von Eichendorffa, ale tam my niy byli. My sie wybrali kōnsek dalij, na stary kerchów. Je tam tyż grōb ôd familije Eichendorff (ôjcowie, bracia a siostry ôd Josepha). Sōm kerchōw, to je trocha starych grobōw, abo resztkōw pō nich. Teraz je to piyknie powychraniane, ale połōmane płyty pokazujōm, że musiało to wyglōndać kedyś inakszy.

Grōb ôd familije Eichendorffōw

Stary kerchōw we Łubowicach

Z kerchowa wybrali my sie ku kościołowi. Cołki czas „szła” z nami drōżka Eichendorffa z tabulami z jego wierszami. Na kościelnym placu trefiyli my, a chwila pogodali z farorzym, ks.Henrykiem Rzega. Farorz interesowoł sie skōnd my sōm, a skōnd wiymy ô Eichendorffie. Po pożegnaniu z farorzym nawiydzili my tyz na chwila Kościōł Narodzynio Marije Paniynki. Ôd farorza dowiedzieli my sie, że je ôtwarty.

Plac kościelny

Kościōł Narodzynio Marije Paniynki w Łubowicach

W pojstrzodku kościoła

Kościōł

Z kościoła poszli my już prosto ku aucie, kere czakało na nas kole starego kerchowa, a pojechali my do Brzeźnice, kaj stoji młyn ôd libsty eichendorffowej, co pisoł ô nij we wierszu „Złōmany piestrzōnek”. Z Brzeźnice już bez Racibōrz pojechali my na Rybnik.

Młyn we Brzeźnicy

Młyn we Brzeźnicy

Możno jeszcze wybiera sie kedy na wiesiady do Eichendorffa, ale chca tyż po drōdze nawiydzić inksze pałace we Gminie Rudnik, bo je ich tam bezmała pora.

Prōba tłōmaczynio wierszy Eichendorffa:

Złōmany piestrzōnek

 

Je sam cicho dolina,
Przi rzyczce stoji młyn,
Libsty mojij już ni ma,
Wspōminek
zostoł tyn.


Miłować mie przirzykła,
Pieszczōnek
świadkym bōł,
A
teraz kajś uciykła,
Pieszczōnek
puk na pōł.


Tōż jo tyż stōnd musza,
Pieśniczka
śpiywać ta,
Z
cyjōm we świat wyrusza
I
tak wandrować chca.


Chca, jak na kōniu lecieć,
Czuć
krwawej wojny moc,
Od
kule w polu ślecieć,
Tak
zostać w ciymno noc.


Jo słysza, jak młyn miele.
Jo
niy wiym, czego chca.
Jo
niy wiym, co sie dzieje.
Chca
umrzyć sam: roz, dwa!



Gryzipiōrek


Papiōry w nocy przebiyrać,

Mōndre dyskusyje wiyź

I jak wōł w tym geplu tyrać,

Ostatecznie moga tyż.


Ale wierzić w ta robota

Że to wszystko je coś wert,

To je wiyncyj, niż gupota,

Na to już niy styko mie. 


Ale inkszym ôpowiadać, 

Że te piōro zmiyni coś,

Te zgnite podstawy świata?

To już je doprowdy doś.


Bezto, że widza te błozno,

I czuje to tyn mōj nos,

To tyż skuli tego możno

Tak sie zy mie śmieje los?

Miesiōnczkowo nocka


Zdało sie, modre Niebo

Ziymi kusku chce dać,

A ôna skuli tego

Rozdyrgotano tak.


Wiater bez pola loce,

Po kłōskach łechce reż,

Las prziśpiywuje nocy. 

Z gwiozdkami usła tyż.


I moja dusza z nimi

Leci na krzidłach hań,

Bez cudze landy Ziymie,

Ku Ôjcowiźnie tam.


Fojerman

 

 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}