Wy niy wiycie, a jo wiym,
Czamu
rymy dostoł rym:
Jo chcioł rymy dać do kupy,
Dyć uciykły
na plac strupy
I już jedyn rym bōł
chory,
A jo rymy doł do pory,
Tak sie stało ôd
tej pory,
Że i drugi rym je chory.
Teraz je najwyższo pora
Iś
z rymami do dochtora.
- Dej dochtorze jaki lyki,
Na kucani,
smarki, psiki,
Coby zdrowe były rymy,
Bo my rymy sam niy
chcymy.
Dochtōr
rymy zbadoł chwila,
Doł kożdymu jakoś pila.
- Ryma pilōm
je niy rada,
Tōż
tako je moja rada:
Niech wypijōm
szolka tyju,
A sie pod pierzina skryjōm.
Tak
wylyczōł
dochtōr
rymy, Ôd
tej rymy, tōż
już wiymy.
Choć sōm
rymy durch do pory,
Niy sōm
chore ôd
tej pory.
Ryma z nosa już niy leci,
Toż niech ich czytajōm
dzieci.