Stanisław Neblik - Fojerman Godej, czytej a pisz po ślonsku
 
Ô mie
Piyrszo strona
Napisz do mie - kontakt 
Linki
Fraszki a powiedzynia
Velorex
Radzijów, Rybnik
Fraszki a powiedzynia II
Fraszki a powiedzynia III
Opowiadania
Fraszki a powiedzynia IV
Tłōmaczynia
Fraszki a powiedzynia V
Zwyrtki
Szpacyjka
Dlo dziecek
Tłōmaczynia II
Zwyrtki II
Dlo dziecek II
Zwyrtki III
O Tigrze we fligrze
Dlo dziecek III
Slónsk downiyj
Slónsk dzisiej
Ślónsk dzisiej II
Limeryki
Śpiywki ślónski
Limeryki II
Prziroda
Limeryki III
Ślabiczka
Wiersze roztomańte
Limeryki IV
Ślabiczka II
Wiersze roztomańte II
Limeryki V
Wiersze roztomańte III
O Fojermanie
O kocie w samolocie
Po polsku - dla dzieci
Po polsku - różne
Po polsku - dla dzieci II
Po polsku - dla dzieci III
Po polsku - różne II
To już było (archiwum)
Podziel sie sobom
Bruksela
Kiczka
Strasburg 2019
Gōrnoślōnsko Tragedyjo
Grabowina, moji gniozdo
Inksi ô nas
 


Licznik

o2u.pl - darmowe liczniki

Ksiónżka gości

 

Nowości i zmiany


2006.09.11

Coluśka

Bojka H.Ch.Andersena pt."Calineczka" przełónaczóno po naszymu

kōnsek/fragment

         Była se roz kobiyta, kero fest, ale to fest chciała mieć malutki dziecko, ale niy wiedziała, skónd go wziónść. Poszła do starej czarownice i pedziała ji:       - Chciałabych z cołkigo serca mieć małe dziecko, czy mógłabyś mi pedzieć, skónd go moga wziónść?

       - Znojdymy na to jako rada - pedziała czarownica. - Mosz tu ziorko jynczmiynia, niy z tej zorty, co rośnie na chłopskim polu, ani z tej co żeróm kury. Wsodź go do dóniczki, obejrzisz, co ś niego wyrośnie!

       - Dziynkuja ci - pedziała kobiyta i dała czarownicy dwanoście groszy. Potym poszła du dóm, posadziyła ziorko jynczmiynia i zaroz wyros piykny, wielki kwiotek, kery wyglóndoł jak tulpa, ale płatki mioł zwinyte tak, choćby kwiotek był jeszcze w pónczku.

       - Jaki to piykny kwiotek! - pedziała kobiyta i pocałowała piykne czerwóne i żółte płatki. I w tym mómyncie, jak całowała kwiotek, coś choćby strzeliło i kwiotek zaroz sie otworzył. Była to richtik tulpa, ale w pojszodku kwiotka siedziała na zielónym słupku malutko dziołszka, tako fest gryfno. Była niy wiyncyj, jak col wielko, bezto dali ji miano Coluśka. Piyknie polakerowano szupa z orzecha włoskigo miała za kołyska, błynkitne płatki fiołków, to był materac, a płatek róże - kołdra. Spała tam w nocy, a w dziyń bawiyła sie na stole, kaj kobiyta postawiyła talyrz, a naokoło zrobiyła winiec z kwiotków, kerych sztyngle leżały w wodzie; po talyrzu pływoł wielki płatek tulpy, a Coluśka mógła na nim siedzieć i pływać z jednego brzega na drugi, a zamias wioseł miała dwa biołe kóński włosy. Wyglóndało to fajniście. Coluśka umiała tyż śpiywać tak piyknie i cudnie, jak żodyn na świecie.

       Jednej nocy, jak leżała w swojim piyknym łóżeczku, prziszła szpetno ropucha; wskoczyła bez okno, bo szyba była strzaskano. Ropucha była brzidko, wielko i mokro, wskoczyła na stół, kaj spała Coluśka pod czerwónym płatkiym róże.

      - Piykno byłaby ś niyj baba dlo mojigo synka! - pedziała ropucha, wziyna szupa z orzecha, kaj spała Coluśka, i razym ś nióm zeskoczyła z okna do zegródki.

       Płynyła tam szyroko rzyka, co miała brzyg w bażołach, tu miyszkała ropucha ze swojim synkiym. Och, jaki był brzidki i niydobry, całkiym jak matka. "Kwa, kwa brekekekeks!", to było wszystko, co umioł pedzieć, jak ujrzoł piykno mało dziołszka w szupie z orzecha.

       - Niy godej tak głośno, bo sie obudzi - pedziała staro ropucha. - I jeszcze nóm uciecze, bo je leko, jak puch łabyndzia. Posadzymy jóm na rzyce, na wielkim listku wodnej lilije, tam bydzie ji dobrze. Óna je tako leko i mało, że listek tyn je dlo niyj całóm wyspóm. Z niego nóm niy uciecze. A my za tyn czas doprowadzymy do porzóndku gościnno izba pod bażołami, kaj bydziecie miyszkać po ślubie.

        Na rzyce rosło dużo liliji wodnych z szyrokimi liściami, kere wyglóndały, choćby pływały po wodzie. Listek, kery leżoł nojdalij, był nojwiynkszy, do niygo dopłynyła ropucha i postawiyła na nim szupa z orzecha z Coluśkom. Biydno mało kruszynka obudziyła sie wczas rano i jak obejrzała, kaj je, zaczła gorzko płakać, bo listek otoczóny był ze wszystkich strón wodóm i niy mógła sie z niego wydostać.

        Staro ropucha siedziała na dole w bażołach i strojiła izba trzcinóm i płatkami gynsipympków; wszystko musiało być piykne dlo nowej synowej; potym popłynyła razym ze swojim szpetnym synkiym od listka, na kerym stoła Coluśka. Chcieli zebrać ji piykne łóżko i postawić w izbie dlo młodej pory, niż óna sama sie tam znojdzie. Staro ropucha ukłóniyła sie głymboko w wodzie przed Coluśkóm i pedziała:

       - Tu widzisz mojigo synka, ón bydzie twojim chłopym, a zamiyszkocie w luksusie na dole w bażołach!

       - Kwa, kwa, brekekekeks! - to było wszystko, co umioł pedzieć synek.

       Potym wziyni piykne, małe łóżeczko i odpłynyli ś nim, a Coluśka siedziała sama na zielónym listku i płakała, bo niy chciała miyszkać u oszkliwej ropuchy, ani być babóm jejij szpetnego synka. Małe rybki, kere pływały w wodzie, widziały ropucha, słyszały, co godała, i wycióngały głowy z wody, żeby obejrzeć se mało dziołszka.

      Spodobała sie im fest i zrobiyło sie im naprowda żol, że bydzie musiała miyszkać u szpetnej ropuchy. Niy, nigdy, a nigdy! Zebrały sie pod wodóm dookoła zielónego sztyngla z listkym, na kerym stoła, przegryzły go zymbami i listek popłynył przikopóm, a na nim Coluśka daleko, daleko, tam kaj ropucha niy mógła jóm już dogónić.

   

(...)

Fojerman


 
Copyright (c)2009-2024 {Stanisław Neblik - Fojerman}